Gus Speth – naukowiec ds. środowiska zauważył, że:
Głównymi problemami środowiskowymi są egoizm, chciwość i apatia, a aby sobie z nimi poradzić, potrzebujemy kulturowej i duchowej transformacji.
W latach dwudziestych bankier Paul Mazur z Lehman Brothers napisał słynne słowa, które ukształtowały mentalność kolejnych pokoleń:
Musimy przenieść Amerykę z kultury potrzeb do kultury pragnień.
W 1970 roku brytyjski ekonomista E.F. Schumacher napisał:
Postęp gospodarczy, jak radził [ekonomista] Keynes, można osiągnąć tylko wtedy, gdy zastosujemy te potężne ludzkie popędy zawiści i egoizmu, którym religia i tradycyjna mądrość powszechnie wzywają nas do oporu.Współczesną gospodarkę napędza szał chciwości i oddawanie się orgii zawiści. Nie są to przypadkowe cechy, ale podstawowe przyczyny jej sukcesu. Pytanie brzmi, czy takie przyczyny mogą być skuteczne przez długi czas, czy też niosą w sobie nasiona zniszczenia.
W 2002 roku Adam Curtis, scenarzysta i producent serialu dokumentalnego BBC – The Century of the Self, przedstawił poprzez tę pracę „historię powstania idei, która zdominowała nasze społeczeństwo. To przekonanie, że zaspokojenie indywidualnych uczuć i pragnień jest naszym najwyższym priorytetem.”
Komunikaty produkowane przez konsumencką „rewolucję” głęboko wpływają na nas wszystkich. Ale od czasów starożytnych mądrość jogi uczyła, że powściągliwość, plus praktyka duchowa, prowadzi do samorealizacji i szczęścia i że…
Zaspokojenie pragnień zwiększa avidya (ignorancję) i przyczynia się do fałszywej tożsamości i naszego nieszczęścia.
Od niepamiętnych czasów wszelkie duchowe wiadomości z różnych tradycji mają na celu odejście od zaabsorbowania fałszywym ja i przejście w kierunku samorealizacji. Przejście od egocentryzmu do bezinteresowności. Od służenia sobie do służenia Najwyższej Duszy (Bogu) i bliźnim.
Dalajlama napisał, że aby stać się szczęśliwym, człowiek musi mieć cel i służyć. Oczywiście ten cel musi być „większy ode mnie”.
W końcu wszystko sprowadza się do tego, jaki jest mój cel w życiu. Wielki nauczyciel duchowy Śri Caitanya Mahaprabhu radził:
Ten, który narodził się jako istota ludzka… powinien czynić swoje życie pomyślnym i pracować dla dobra wszystkich innych ludzi. Obowiązkiem każdej żywej istoty jest wykonywanie czynności dobroczynnych dla dobra innych swoim życiem, bogactwem, inteligencją i słowami. Poprzez swoją pracę, myśli i słowa inteligentny człowiek musi wykonywać działania, które będą korzystne dla wszystkich żywych istot w tym życiu i w następnym.
(Śri Caitanya-caritamrta – Adi-lila 9.41-43)